W muzyce istnieje coś takiego jak klątwa drugiej płyty. Po niezwykle udanym debiucie kolejny album artysty okazuje się sporym zawodem i nie dorównuje oryginałowi. Fani są zawiedzeni, muzyk krytykowany, a gwiazda zeszłego sezonu traktowana jest jako beztalencie i ktoś, kto miał fuksa. Nie twierdzę, że z grami jest podobnie. W końcu trzy z moich najukochańszych gier mają dwójkę przy tytule, jednak czasem mam wrażenie, że coś jest na rzeczy. Czy God of War Ragnarok, czyli następca hitowego God of War z 2018 roku okaże się równie dobry, jak poprzednia gra, czy może jednak twórcom podwinęła się noga i zawiedli pokładane nadzieje?
Ragnarok to kolejna gra przynależąca do serii zapoczątkowanej na PlayStation 2. Przez lata sporo się zmieniło, ale Kratos nadal para się zabijaniem bożków i mitycznych stworzeń. Tytuł jest kontynuacją wątków z poprzedniej części, która przeniosła spartanina w świat nordyckiej mitologii.
Ma to spore znaczenie, bo znajomość poprzedniej gry jest bardzo wskazana, by w pełni zrozumieć, co się dzieje w tym tytule i lepiej poznać postacie.
Historia pewnego ojca i syna
W ogólnym zarysie mamy dwie ważne kwestie. Pierwszą jest tytułowy Ragnarok, czyli dosyć ciekawy wariant końca świata z mitologii skandynawskiej. Drugim ważnym wątkiem jest więcej informacji na temat Arteusa, czyli syna Kratosa, który może pełnić niezwykle ważną rolę w Ragnaroku. Bohaterowie wyruszają, by poznać prawdę i wpłynąć na przyszłość świata.
Oczywiście to bardzo skrótowe przedstawienie fabuły i nie oddaje w pełni historii God of War Ragnarok oraz jej najlepszych elementów. Choćby ze względu na to, że ponownie ważną częścią gry jest relacja pomiędzy ojcem a synem. W tym wypadku chodzi o zaufanie i podążanie własną ścieżką. Kratos z oczywistych względów jest bardzo opiekuńczy i martwi się o swoje dziecko. Atreus z kolei jako nastolatek marzy o epickich przygodach i chce poznać i wypełnić swoje przeznaczenie. To prowadzi do pewnych sporów i napięć pomiędzy dwójką bohaterów.
Relacje pomiędzy postaciami są najmocniejszym elementem God of War Ragnarok i w ciekawy sposób bazują na informacjach z poprzednich gier. Mamy okazję obserwować transformacje zarówno Kartosa jak i Atreusa, a także powiązania z drugoplanowymi postaciami, które dodają kolorytu opowiadanej historii.
Ragnarok nadchodzi
W przypadku rozgrywki gra również bazuje na fundamentach z poprzedniej części przygód Kratosa. God of War Ragnarok to gra akcji ze sporą ilością zagadek, odrobiną elementów RPG i szczyptą formuły z metroidvanii, gdzie zdobywanie nowych zdolności pozwala nam odkryć sekrety we wcześniej odwiedzonych lokacjach.
Taka formuła jest naprawdę przyjemna i sprawdza się świetnie w tym tytule. Mamy całą masę dodatkowych rzeczy do zrobienia, misji do wykonania, pancerzy do zdobycia i tak dalej. Praktycznie co chwilę odblokowujemy coś nowego, dzięki czemu gra jest nieustannie świeża i wciągająca. Jest to niezły wyczyn, bo mówimy o tytule nie na kilka, ale kilkadziesiąt godzin.
Przemierzając kolejne światy, będziemy skakać, biegać, pływać łódką i rozwiązywać całą masę zagadek wykorzystując moce naszego oręża. A to trzeba uderzyć w lustro toporem, by odbił się pod odpowiednim kątem, a to musimy coś, gdzieś przestawić, by otworzyć jakieś wrota. Puzzle nie są przekombinowane i sprawdzają się dosyć dobrze jako umilenie starć z wrogami, których nie mogło braknąć w God of War.
Znaczną część gry stanowią walki. Opierają się one na bloku, unikach i dwóch atakach. Do tego Krataos może atakować na odległość, rzucając swoim toporem niczym bumerangiem lub korzystając z ostrzy na łańcuchach niczym z broni Skorpiona z Mortal Kombat. Nasz arsenał jeszcze powiększa się o włócznię wykutą przy wykorzystaniu krwi boga. Dodatkowo mamy jeszcze ataki specjalne bazujące na wyposażonych runach i drzewko umiejętności z różnymi atakami i kombinacjami. Wisienką na torcie jest furia zabójcy bogów, która czyni go istną maszyną do eksterminowania wszystkiego, co się rusza.
Nie tylko Kratos
Nowością jest możliwość wcielenia się i walczenia jako Atreus. Syn boga wojny posługuje się swoim magicznym łukiem, ale posiada także kilka innych zdolności Mam wrażenie, że młodzieniec jest silniejszy od swojego ojca i znacznie szybciej rozprawia się z wrogami. Samo wprowadzenie do gry dodatkowej grywalnej postaci całkiem dobrze urozmaica God of War Ragnarok. Nie jest to może jakaś rewolucja, ale o ile Kratos sprawdza się lepiej w zwarciu, tak jego syn działa świetnie na dystans. Dzięki temu potyczki z bandytami i potworami są trochę bardziej zróżnicowane.
Starcia z bossami i silniejszymi przeciwnikami potrafią być naprawdę epickie i niezwykle klimatyczne. W tych momentach naprawdę czuć potęgę tego tytułu i bez problemu można stwierdzić, że należy on do najlepszych gier obecnej generacji. Na dokładkę wspomniany już aspekt metroidvanii cudownie współgra z resztą tytułu i zachęca do dokładnej eksploracji każdego z odwiedzanych przez nas światów.
Gra na dobre 40 godzin
Przejście kampanii to jakieś 20 godzin rozgrywki poprowadzonej niczym solidny serial. Drugie tyle czasu spędzimy, wykonując wszystkie dodatkowe zadania, mordując kruki Odyna, polując na skarby i szukając dodatkowych walk z najsilniejszymi przeciwnikami. Mamy więc do czynienia z naprawdę sporą i rozbudowaną produkcją zapewniającą świetną rozgrywkę przez wiele godzin.
Utyskiwanie i zbyt wysokie oczekiwania
God of War Ragnarok to udany sequel na zasadzie więcej tego samego i naprawdę dobra gra. Jednak tytułowi sporo brakuje do ideału i twórcy nie ustrzegli się kilku mniejszych i większych problemów. Po pierwsze mamy trochę bugów i glitchy, które potrafią utrudnić zabawę lub w ekstremalnych przypadkach uniemożliwić ją kompletnie. Poza standardowym przenikaniem się tekstu zapadaniem w terenie itd. Mamy też na przykład problem ze zmianą poziomu trudności. Obecnie gra ma bug uniemożliwiający granie na innym niż wybrany na początku gry poziom trudności. Może być to sporym problemem dla osób, które po kilku lub kilkunastu godzinach rozgrywki chciałyby ułatwić sobie walki, bo jakiś etap jest zbyt trudny.
Obok powyższego, największym problemem gry jest to, że Kratos jest słabszy niż zwykle. Uwielbiany bohater serii stracił prawie całą swoją moc i z boga wojny zabijającego najsilniejsze mitologiczne stworzenia, stał się osiłkiem padającym pod dwóch strzałach. Po części można tłumaczyć to elementami fabularnymi, ale jest to raczej frustrujące, że Kratos w Ragnarok ledwo już przypomina bestię, jaką był wcześniej. Wrażenie to jest potęgowane, tym, że Atreus, który jest również grywalną postacią jest co najmniej tak silny, jak swój ojciec. Chłystek z minimalnym doświadczeniem w walce może się równać ze spartaninem, który zabił Zeusa. Ma to sens pod względem rozgrywki i dzięki temu nie ma olbrzymiej przepaści w umiejętnościach obu postaci. Jednak jak dla mnie takie rozwiązanie pozostawia odrobinę niesmaku.
Trzecią rzeczą, do której mógłbym się przyczepić, jest to, że niektóre sekcje gry wydają się takimi zapychaczami wydłużającymi jedynie czas rozgrywki. Epicka przygoda Atreusa i Kratosa ma sporo przestojów i dłużyzn. Część z tych momentów służy lepszej charakterystyce postaci i podkreśleniu motywów gry. Inne jednak wydają się zbędne i pełnią funkcję powtarzania tych samych informacji i pomysłów.
Mimo tych wszystkich problemów God of War Ragnarok jest naprawdę solidnym i fajnym tytułem, który może zaoferować graczom całkiem sporo. Należy jednak liczyć się z tym, że gra może nie być do końca tak fenomenalna, jak wydaje się części fanom PlayStation. To świetny tytuł i jedna z lepszych gier wydanych w tym roku, ale w gruncie rzeczy to więcej tego samego co w mieliśmy w odsłonoe z 2018 roku. O ile tamten tytuł był zaskoczeniem i krokiem w nowym kierunku dla serii, tak tutaj mamy powtórkę z rozrywki z odrobiną dodatków.
Nie ma w tym nic złego i cieszę się, że twórcy korzystają z formuły, która wyszła im naprawdę wyśmienicie. Brakło mi jednak czegoś powodującego opad szczęki lub jakiegoś zaskoczenia czy nowego podejścia do formuły. Czegoś, co sprawiłoby, że nowa odsłona byłaby czymś więcej niż God of War 1,5. A może to efekt zbyt wysokich oczekiwań?
Moc PlayStation 5
God of War Ragnarok fajnie wykorzystuje funkcje PlayStation 5. Gra prezentuje się naprawdę świetnie z przepięknymi krajobrazami i widowiskowymi scenami. Oprawa audio jest również naprawdę dobra, ze świetnymi głosami postaci i epicką muzyką, która ma cudowny klimat. Do tego Dual Sense jest wykorzystane w pełni zarówno w kwestii wibracji, głośnika jak i triggerów stawiających opór np. przy strzelaniu z łuku jako Atreus. W tych kwestiach nikt nie jest w stanie pobić tytułów ekskluzywnych na PlayStation. Podo0bnie jak w przypadku gier takich jak Returnal, jest mega i te dodatkowe funkcje budują atmosferę i sprawiają, że gra staje bardziej wciągająca. Oby tak dalej.
Gra roku?
Sony i studio Santa Monica dostarczają bardzo mocnego kandydata do tytułu gry roku. God of War Ragnarok to więcej świetnej produkcji, która w 2018 roku oczarowała masę graczy. Przygoda Atreusa i Kratosa ma wiele epickich momentów, a także dramatyczne sceny odpowiedniej wagi. To naprawdę udany sequel i produkcja godna polecenia wszystkim posiadaczom PlayStation.
