Wilcze echa
Francuski dramat wojenny nie brzmi jak coś obowiązkowego do oglądania, a jednak film Abela Lanzaca może stanowić za wzór dla innych tego typu nieamerykańskich produkcji. Wilcze echa od samego początku trzymają w napięciu, nie pozwalając na zbyt długie przerwy na złapanie oddechu. Wiele było filmów rozgrywających się w okrętach podwodnych, ale Wilcze echa wyróżniają się sprawnie napisaną historią i ograniczeniem typowych filmowych głupot scenariuszowych do minimum.
Dzieciak, który został królem
Jeżeli tęsknicie za klasycznym kinem przygodowym, które obecne było w latach 80. i 90., to Dzieciak, który został królem jest dla was najlepszą propozycją. To produkcja, która ma wszystko, aby wkrótce stać się klasykiem.
Vox Lux
Podzielona na dwie części historia nastoletniej piosenkarki, która przeżyła szkolną strzelaninę. Bardzo celny komentarz na branżę muzyczną i sam showbiznes. W Vox Lux wszystko mi idealnie zagrało. Od niesamowitych zdjęć, przez historię, muzykę, kostiumy i charakteryzację, aż po aktorstwo, szczególnie Portman.
Stan & Ollie
Jak ze standardowej historii biograficznej uczynić hołd dla omawianego przez film artysty? Wystarczy stworzyć go w kluczu jego twórczości. Niby banalne, ale mało kto wpada na ten pomysł. Poza Rocketmanem, również Stan & Ollie spróbowali tej sztuczki i otrzymaliśmy biografię opatrzoną charakterystycznym slapstickowym humorem, znanym z Flipa i Flapa. Tym samym film oddaje podwójny hołd – artyście i jego twórczości.
Szkoła melanżu
Wysoko oceniany reżyserski debiut Olivii Wilde ominął nasze kina, a szkoda, bo to przepełniona humorem, szczerością i bezkompromisowością historia o nadrobieniu straconego czasu. Czuć tu ducha Lady Bird Grety Gerwig, choć w żadnym momencie Szkoła melanżu nie ma ambicji zostanie jej duchowym spadkobiercą. To kino obliczone na dawanie rozrywki i w tym sprawdza się znakomicie.
