Tytuły ekskluzywne wydawane na premierę sprzętów nowej generacji, zazwyczaj pozostawiają wiele do życzenia. Podobnie było z grą Knack, która zadebiutowała w 2013 roku, wraz z pojawieniem się rynku konsoli PlayStation 4. Mało rozbudowana rozgrywka, dość przeciętna grafika w stylu filmów rysunkowych, to nie jest to, co można było określić mianem Next-Gen. Knack miał dosłownie wszystkie cechy gry przeciętnej. Trudno było się czymkolwiek zachwycać, jednoczenie krzywdzącym byłoby napisać, że coś zostało wykonane beznadziejnie. To taki typowy tytuł bez historii, w który można zagrać czerpiąc przy tym sporo frajdy, ale tylko przez chwilę. Twórcy z japońskiego, wewnętrznego studia deweloperskiego Sony, postanowili jednak stworzyć sequel bezpośrednio kontynuujący przygody dość niezwykłego robota. Czy był to dobry pomysł?
Głównym bohaterem Knack 2 jest ponownie tytułowy robot, który ma niezwykłą moc absorbowania przedmiotów z otoczenia, dzięki której może stać się kilkumetrowym golemem. Tymi przedmiotami są relikty otrzymywane ze zniszczonych skrzyń, maszyn i innych przedmiotów. Olbrzym podobnie jak w pierwszej części sieje pożogę i zniszczenie w szeregach złych goblinów, ale tym razem nie są one jego jedynym zmartwieniem. Knack musi również stawić czoła robotom, które pamiętają jeszcze zamierzchłe czasy wyższych goblinów, ojców zapomnianej już cywilizacji. Ponownie wyruszamy w podróż podczas której, będzie nam towarzyszył młodzieniec o imieniu Lucas. Nie zabraknie też doktora Vargasa oraz Rydera. Pojawi się również kilka nowych postaci. W zasadzie nie ma co za dużo opowiadać. Fabuła jest sztampowa i prawie tak samo przewidywalna jak w części pierwszej. Ponownie zło zagraża światu, a my musimy je powstrzymać. Jest więc prosto, dość infantylnie, mało zabawnie, ale odrobinę ciekawiej niż poprzednio.
Rozgrywka na pierwszy rzut oka także nie odbiega znacznie od tego, co doświadczaliśmy, ogrywając pierwszego Knacka, ale jednak twórcy postarali się o kilka istotnych dodatków. Nasz bohater na początku dysponuje dość ubogim arsenałem ciosów, jednak wraz z przebiegiem gry jego wachlarz umiejętności się zwiększa. Twórcy tym razem postarali się o dość prosty, ale jednak znacznie urozmaicający rozgrywkę, rozwój postaci. W trakcie walki i eksploracji zbieramy energię reliktu, którą następnie możemy wykorzystać do wzmocnień swoich atutów podzielonych na cztery ścieżki. Podobnie jak w pierwszej odsłonie arsenał ciosów Knacka zmieniają się w zależności od lokacji, w której przebywa, a dokładniej rodzaju przedmiotów, które przyciąga. Taki zabieg sprawia, że pomimo prostego systemu walki, na nudę nie powinniśmy narzekać.
Jednak nie samą walką Knack stoi. Sporą część gameplay’u zajmują elementy zręcznościowe charakterystyczne dla gier platformowych, eksploracja i zagadki logiczne. Dwa ostatnie elementy są w zasadzie od siebie zależne. Podczas eksploracji rozbijamy żółte kryształy potrzebne do naładowania kamienia słonecznego oraz poszukujemy ukrytych skarbów. By dotrzeć do skrzyń z częściami, z których składamy przeróżne gadżety wzmacniające nasze umiejętności, niezbędne jest sprytne wykorzystywanie mechaniki opartej na zmniejszaniu naszego bohatera poprzez odrzucenie przyciągniętych przedmiotów oraz zwiększaniu za pomocą absorpcji porzuconych wcześniej reliktów. Myk polegający na sprawnym przechodzeniu z małego do dużego Knacka i odwrotnie jest też eksploatowany podczas rozwiązywania mało skomplikowanych łamigłówek oraz pokonywaniu fragmentów platformowych.
Jeśli chodzi o grafikę, to wizualnie tytuł ponownie utrzymany jest w kreskówkowej stylistyki, tylko że tym razem prezentuje się zdecydowanie lepiej. Lokacje są świetnie zaprojektowane i zachęcają do odkrywania nowych przejść i poszukiwania skarbów. Nie dostrzegłem też znaczących spadków animacji, które doskwierały graczom podczas ogrywania pierwszej części. Niestety podczas grania konsola się solidnie męczy i momentami działa równie głośno, jak suszarka do włosów. To dosyć dziwne, gdyż, pomimo że Knack 2 prezentuje się ładnie, to jednak nie wydaje się tytułem, który tak mocno miałby eksploatować moc PlayStation 4.
Oprawa dźwiękowa nie pełni w grze istotnej roli i twórcy naprawdę przyłożyli się, by nie zapadała zbytnio w pamięć. Dla młodszych graczy sporym atutem z pewnością okaże się polski dubbing. Oceniając go, trudno mi napisać o nim cokolwiek dobrego czy złego. To po prostu solidna rzemieślnicza robota, której wybicie się ponad przeciętność uniemożliwiły słabo napisane dialogi.
Dużym atutem produkcji jest możliwość przechodzenia kampanii w lokalnej kooperacji. PlayStation 4 niestety nie może się pochwalić dużą ilością tytułów zapewniających taką możliwość, tym samym Knack 2 powinien być pozycją obowiązkową w domach, w których granie jest rozrywką dla całej rodziny.
Knack 2 to całkiem udana kontynuacja przeciętnej produkcji. Twórcy przy jej tworzenie mieli sytuację komfortową, gdyż tak naprawdę po pierwszej części nikt nie czekał na sequel, a tytuł ten przewijał się jedynie w gdybaniach odnośnie potencjalnej rozpiski PlayStation Plus. Oczekiwania graczy nie były więc wygórowane. Mam jednak wątpliwości czy Sony dobrze przemyślało termin premiery gry. Wrzesień to solidny miesiąc, jeśli chodzi o debiuty, obawiam się więc, że Knack 2 nie trafił u graczy na listę tytułów priorytetowych.
W Knack 2 udało się twórcom zrobić to, co nieudolnie próbowali osiągnąć w pierwszej części, mianowicie stworzyć grę uniwersalną. Cała ta mieszanka przeróżnych aktywności w połączeniu z fabułą sprawia, że jest to tak naprawdę gra dla całej rodziny. Historia oraz sposób jej podania zdecydowanie bardziej będzie przemawiała do młodszych graczy, z kolei starcia na wysokim poziomie trudności, dadzą w kość nawet zaprawionym w bojach graczom. Puzzle są dobrze zaprojektowane i, pomimo że nie są szczególnie wymagające, to ich rozwiązywanie daje sporo frajdy. Najprościej rzecz ujmując, Knack 2 dobra gra dla każdego, czyli dokładnie taka jakiej spodziewałem się cztery lata temu.
Grę do recenzji dostarczyła firma Sony Interactive Entertainment Polska
Recenzja Knack 2 – galeria
